SÜPHAN DAVUL ÇALIYOR

Gökyüzüne uzatmış gece ellerini
Ay rakısını yudumluyor bir köşede
Kuyulara inip ağaçlara çıkıyorum
Sarhoş mu oldum, delirdim mi ne
 
İki başak daha gördü güneşi sen geldin
Öpüyorum ekmek gibi sıcak yüreğini
Bir maden çökmüş saptanamadı kaçının öldüğü
Işığı söndüreyim istersen sonra çöz düğmelerini
 
Son soluğunu avuçlarımda verdi kuş
Pulluğu sırtlamış köylü toprağı sürüyor
Seviyle doldun, yıldızları taşıyabilirsin artık
Duyan yok, oysa Süphan davul çalıyor
 
Soyut / Mayıs 1977
Sayı: 103

AYDINLIKTA BÜTÜNLEŞMEK

Türküsünü arar
Gagasından düşüren kuş
Avuçlarımda
 
Isınmak için çoban
Yüreğinden alır ateşini
Kavalıyla
 
Terini silen köylü
Daldırır gözlerime testisini
Harmanda
 
Ne iyi bütünleşmek
Sonra birden köylerimle
Aydınlıkta
 
Cumhuriyet Gazetesi
30 Aralık 1978

TÜRKÜ SEN DE

Yağan kar
Yüreğindeki tandıra
Uzaklığı, açlığı bırakır
Uyu sen de
 
Damında yeşeren bitkiler
Ağaçtaki çiçek
Güneşe gülümser
Uyan sen de
 
Kuş kanadıyla 
Gelecek aydınlık
Seslen ona
Türkü sen de
 
Türkiye Yazıları / Eylül 1977
Sayı: 6
 

BÜYÜK MÜ DAHA

Yıkar bir türküye
Davarını çobanın
Kadının kilimini
 
Duyuramaz neden
Geçse bulutlar
Sesini
 
Sunasız gelir
Tendürek’ten ona
Bendimahi
 
Tez var
Gözlerimle uçan kuş
Avuçlarımda mavi
 
Büyük mü daha
Bak gölümden
Denizlerin yüreği
 
Oluşum / Eylül 1977
Sayı: 41

BAL

Dal uçlarında
Açan çiçek
Halk
 
Türkü taşırım
Kalemin sırtında
Yüreğimden
 
Balını dudaklarından
Almasın diye
Arı
 
Türk Dili / Haziran 1977
Sayı: 309